We hebben het hier al eerder gehad over de Canadese Schot Enoch Kent, de man met de mooiste rollende R die je ooit gehoord hebt. Het lijkt er een beetje op dat de geëmigreerde Kent de traditie nog Schotser dan Schots probeert levend te houden. Dat lukt hem goed, gedeeltelijk vanwege die prachtige rollende rrrrr.

Kent zingt traditionals, zowel tragische dramaliedjes als Jamie Raeburn, over een ten onrechte van diefstal beschuldigde en vervolgens gedeporteerde vroedvrouw, als komische music-hall nummers als Itches in my Britches. Vaak zingt hij gewoon heel effectief in zijn eentje acapella, maar op een aantal nummers wordt hij begeleid door Kelly Hood op uillean pipes, kleine Schotse doedelzak en whistle en Pat Simmonds op accordeon, gitaar, bouzouki, fiddle of whistle.

Daardoor is het een mooi afwisselend album geworden. Overigens heeft Kent zelf ook een paar erg leuke liedjes geschreven, onder meer Children’s Games, dat ontstond toen hij een jongetje zag spelen, “sitting on his bum, playing with his thumbs”, waarna een nostalgisch verhaal volgt over de spelletjes die hij zelf als kind speelde, buiten, met zijn vriendjes, eindigend met de verzuchting “how can he play a game, just sitting on his bum”…

enoch kent, kelly hood en pat simmonds...