De verzamelingen van Putumayo zijn altijd goed. Ze gaan van een paar prima principes uit, dat om te beginnen – zo zijn er nooit echt zwaarmoedige of negatieve liedjes op hun compilaties te vinden – een positieve insteek vormt de basis. Dan wordt er altijd naar een mix gezocht van oudere artiesten, jongere artiesten, bekend en onbekend, en liefst gevarieerd. Maar het staat of valt met de fijne neus van de samensteller, en die weet mij bij Putumayo elke keer weer aangenaam te verrassen. De Spaanse compilatie begint met Peret, een oude rot in het vak, maar even later hoor je modernere geluiden van Gossos, en tegen het eind wordt de liefhebber van authentieke wereldmuziek ook nog eens perfect bediend. Onderweg hebben we kunnen genieten van heerlijke, intelligente popmuziek. Muziek die je, merkwaardig genoeg, vrijwel nooit hoort buiten Spanje. Voor authentieke folk is nog wel een publiek, maar de betere popmuziek wordt nog niet over de hele wereld gehoord. Dit is een mooie gelegenheid om je dag te kleuren met een plezierig, vrolijkmakend plaatje dat je alleen maar nieuwsgieriger maakt naar wat ze in Spanje verder aan prima popmuziek maken. Drie fragmenten om je nieuwsgierig te maken.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.