Zo af en toe draaien we nog oude 45 toeren singeltjes. Sommigen hebben we hier al zo lang niet meer gedraaid dat we vergeten waren hoe het nummer ook maar weer klonk. En toen schalde Agata ineens door de kamer, de in het Spaans gezongen hit van Nino Ferrer. Een schitterende Euroblues-hit. De echte blues is Engelstalig, maar in Europa kunnen we er ook wat van. In de jaren vijftig en zestig stonden er dan ook regelmatig prachtige dramatische platen in de Nederlandse hitparade, uit alle delen van Europa. We zetten hier een paar van die Euroblues-toppers voor je op een rij, te beginnen met Agata.

Nino Ferrer was half Italiaans, half Frans, maar had uiteindelijk vooral in Frankrijk succes. In Nederland was hij een “one-hit-wonder” – hier werd alleen het fantastische Agata een hit, maar dat nummer staat na al die jaren dan ook nog steeds als een huis. Het is eigenlijk wereldmuziek avant la lettre, want het klinkt Spaans met een vleug Frans, met een behoorlijke dosis Rhythm & Blues vermengd. En dan die stevige, rauwe stem… Je moet wel zorgen dat je de oerversie vindt. Later is er nog een versie opgenomen waar dames meezingen, en die is veel minder sterk.

Dalida – Gigi L’Amoroso

Een onwaarschijnlijke hit, want de single duurde met zijn zeven minuten behoorlijk lang, zeker in de jaren zestig, toen de meeste singles twee minuten duurden. Het gaat om een lekker dramatisch, over-the-topverhaal, met een behoorlijk stuk parlando in het midden. Het gaat ons vooral om dat kippenvelverwekkende stukje parlando halverwege waar de mensen op het marktplein ineens hun oude held Gigi herkennen. Operablues zou je het bijna kunnen noemen. Ook Dalida had hiermee in Nederland haar enige “claim to fame”, en die zeven minuten zijn inderdaad wat aan de lange kant…

Drafi Deutscher – Marmor, Stein Und Eisen Bricht

Deutscher maakte een beatblues met een redelijk platte tekst toch tot een onweerstaanbaar energiek nummer, met precies de juiste melancholieke ondertoon om het Euroblues te kunnen noemen.

Freddy – Junge, Komm Bald Wieder

De smartlap aller smartlappen. Freddy is de man die de schlager net even boven het allerbanaalste niveau wist uit te tillen. Het is allemaal heel erg op het randje, maar Freddy doet het precies goed, waardoor dit een absolute klassieker is geworden.

Michel Polnareff – Love Me Please Love Me

De titel is Engels, maar de rest van het nummer is geheel in het Frans. Een truc die Fransen wel vaker uithaalden (denk aan This Melodie van Julien Clerc). Ook dit nummer vliegt weer op een sympathieke manier uit de bocht door de dramatische manier waarop Polnareff voor zijn meisje op de knieën gaat.

Christophe – Aline

Het is opmerkelijk hoeveel eendagsvliegen hier tussen zitten. Ook Christophe heeft zijn reputatie aan één enkel nummer te danken. Misschien zegt de naam of de titel je niets meer, maar de kans dat je het nummer kent is heel groot. Christoph schreeuwt het zijn Aline toe “Oui je crié, cri-jééheee…”. Je hoort het en je brult het gelijk weer mee.

Jacques Durtronc – Il est cinc heures, Paris s’eveille

Dutronc begon als de Franse Dylan, maar vond al snel een eigen geluid, met dit nummer als hoogtepunt. Vooral de dwarsfluit die de zanger mooi tegenspel geeft is erg sterk. De ochtendblues op zijn mooist.

Ferre Grignard – Ring Ring I’ve Got To Sing

Grignard was een Belg die weliswaar in het Engels zong, maar die onmiskenbaar ook de Euroblues had.

Moody Blues – Boulevard de la Madeleine

We vatten het begrip euroblues ruim op, dus deze Engelsen mogen ook aanschuiven, vooral omdat het nummer in Parijs speelt en er een fraaie accordeonpartij in te horen is. Hier was Denny Laine nog de zanger van de groep.

Rita Hovink – Laat Me Alleen

We gaan hier niet kinderachtig doen, want in deze categorie is de te vroeg gestorven Hovink volledig op haar plaats. Lekker dramatisch, maar niet al te plat. Bovendien is er een fantastische drummer aan het werk hier.