Nachtclubmuziek uit Portugal en Roemenië, dat was het thema voor de derde avond van het Europa Festival Utrecht, en de contrasten konden niet groter zijn. In de hal werd de sfeer bepaald door de merkwaardigste dj die ik ooit bezig zag: DJ Blue Flamingo had een installatie gemaakt waar hij 78-toerenplaten op draaide die meteen versterkt werden via een simpel maar ingenieus, en hoogst effectief systeem. Je werd in een tijdmachine een kleine eeuw terug in de tijd geschoten en hoorde passievolle wereldmuziek uit alle hoeken van Europa, met het bijpassend houtvuurtje dat uit de 78-toerengroeven tevoorschijn kraakte. Prachtig.

Lula Pena

De fado ontstond in de nachtelijke kroegen van Lissabon. Rafelige muziek waar altijd passie in doorklinkt. Lula Pena zingt in haar eentje met een gitaar fado’s die minimalistisch klinken, pure, en tot de kern teruggebrachte liedjes. Helaas is Pena bewust bezig de fado naar haar hand te zetten, waardoor het ietwat tobberige singer/songwriterhoofd overheerste, en de bij de fado onmisbare passie vrijwel weggefilterd leek. Mooie muziek, zeker, en ze wist haar optreden boeiend te houden door haar gitaar ook als percussieinstrument te gebruiken, maar in haar geval was het duidelijk een handicap dat het grootste deel van het publiek haar soms bijna gefluisterde teksten niet kon verstaan. Enige uitleg vond ze niet nodig, omdat “bij elke vertaling iets verloren gaat”, maar ik had het plezierig gevonden als ze toch even kort bij elk liedje had verteld waar het ongeveer over ging. Sobere, intieme liedjes moet je een beetje kunnen volgen, of op zijn minst invoelen.

Oana Catalina Chitu & Bucharest Tango

Oana Catalina Chitu (spreek uit als Kitsoe) is een Roemeense die al meer dan twintig jaar in Duitsland woont en die een band om zich heen had staan die weliswaar internationaal van samenstelling was (met Roemenen, een Duitser, een Rus en nog wat andere Europeanen) maar die toch vooral de tango speelde die in de jaren dertig in Boekarest gespeeld werd. Dat deden ze fantastisch, waarbij dient te worden opgemerkt dat met name de zangeres fenomenaal was. Met veel humor werd elk liedje (eerst in gebroken Engels, later in vloeiend Duits) ingeleid, en dan werd er met veel passie een opzwepende tango gespeeld en gezongen, soms traag, dan weer fel. Uitbundig en extravert, schijnbaar moeiteloos gezongen en een wereld van verschil vergeleken met de sobere Pena. Bij de toegift kwam Chitu’s zoontje op het toneel erbij zitten. Dat geeft wel een beetje aan hoe informeel het concert was. Hier een korte indruk van het verrukkelijke tangofeestje dat hier gebouwd werd.