Fever was een gigantische hit voor Peggy Lee, en ik vond haar versie eigenlijk altijd wel leuk, dankzij de luchtige, op percussie gebaseerde tekenfilmachtige arrangementen. Het blijkt wel een erg luchtig huppeldingetje te zijn als je de versie van Alvin Robinson ernaast legt, want bij Robinson krijg je het gevoel dat hij ook echt badend in het zweet-koorts krijgt, en dat hij behoorlijk wat beter aanvoelt waar het liedje over dient te gaan dan Miss Lee. Bij Alvin Robinson is de liefde een zaak van gekwelde, broeierige passie, terwijl Peggy Lee zo te horen wat onschuldige vlindertjes in de buik voelde. Het blijft fascinerend om te constateren dat één en hetzelfde liedje zo totaal anders geïnterpreteerd kan worden.

Luister naar de twee fragmenten door op het driehoekje voor het nummer te klikken.