Eigenlijk is het niet helemaal eerlijk om deze twee fiddlers als fiddlers extraordinaire te presenteren. Niet dat ze dat niet zijn, want het gaat hier wel degelijk om twee zeer uitzonderlijke vioolspelende dames, maar de muzikanten waarmee ze samen spelen zijn feitelijk net zo uitzonderlijk, en het resultaat is in beide gevallen meer dan uitzonderlijk.

Ruthie Dornfeld

Soms ga je af op een vlaag muziek van iemand. Ruthie Dornfeld hoorden we op de cd Dogie Music van Skip Gorman, en haar fiddlespel maakte nieuwsgierig naar meer. Een album uit 1998 bevestigde onze eerste intuïtie – deze dame is echt fantastisch. Ways of the World is een trioplaat en wordt gepresenteerd als een album vol “fiddle tunes from Appalachia & Texas”. Nu hebben Dornfeld en haar vrienden wel degelijk hun wortels liggen in de traditie, maar hier gebeurt iets dat hun daar ver en ver bovenuit doet stijgen. Om te beginnen is de combinatie van fiddle en mondharmonica al vrij ongewoon, maar als je dan hoort hoe fantastisch die twee samen spelen, tegen elkaar in spelen en onder en langs elkaar heen spelen, dan kun je daar alleen maar breed grijnzend van pure bewondering naar luisteren. Ruthie Dornfeld speelt fiddle en viola en doet dat met een zeldzame gedrevenheid. De traditie klinkt overal in door, maar ze heeft ook een ongekende schwung, en ze heeft goed naar andere muziek geluisterd, want af en toe zet ze bijvoorbeeld een fraaie schurende repeterende minimal music-achtige riff neer die bijna hypnotiserend werkt. Joel Bernstein speelt mondharmonica en banjo en de magie die er tussen hem en Dornfeld ontstaat doet wonderen. Keith Murphy tenslotte is de ondersteunende gitarist die ook in twee nummers mag zingen. Niet te onderschatten, maar het is de vlammende samenwerking tussen Dornfeld en Bernstein die dit een absoluut juweeltje van een plaat maakt.

Robin Flower & Libby McLaren

Ook de muziek van Robin Flower en Libby McLaren is diep in de traditie geworteld, en ook zij doen er iets volstrekt eigens mee, waardoor er unieke muziek ontstaat. Ook hier een vlammende, organische samenwerking tussen Flower, de fiddler, en McLaren op piano en accordeon. En ook hier muziek die je hart laat opspringen van puur enthousiasme. De lol, de energie en de gedrevenheid waarmee gespeeld wordt verklaart nog niet helemaal waarom deze muziek iets magisch krijgt, want dat heeft alles te maken met de samenwerking van de twee dames. Ze lijken elkaar niet alleen volledig aan te voelen, maar ze dagen elkaar ook muzikaal uit. Flower speelt overigens ook nog mandoline, waardoor we meteen in het tweede nummer al getrakteerd worden op een fraai muzikaal duel tussen piano en mandoline. Schitterend. In het eerste nummer hebben piano en viool al laten horen volledig aan elkaar gewaagd te zijn, en de cd zakt nergens ook maar een beetje in. Er wordt van het begin tot het eind lekker fel en zeer geïnspireerd gespeeld, ook door de bassiste en de percussionist, en ook in de langzame nummers. Een heerlijke oppepper van een onconventionele plaat en ook dit album is dan ook een absolute aanrader. Het is overigens moeilijk deze muziek in een hokje te plaatsen. Op het hoesje staat “File under Celtic Americana / Instrumental”, maar dat is wat mij betreft te beperkt. Als je van avontuurlijke en energieke muziek houdt moet je hier zeker naar luisteren.

beginselverklaring

In het cd-boekje bij Ways Of The World staat een soort beginselverklaring die eigenlijk voor beide groepen opgaat: “Nergens is er tijdens deze opnames een poging gedaan het geluid van perfecte 78-toerenplaten te reproduceren. We hopen dat je desondanks van deze muziek kunt genieten. Alle noten die vals lijken zijn in feite zorgvuldig uit micronoten opgebouwd. Er zijn geen muziekinstrumenten mishandeld tijdens de opnames van deze cd.”