Het valt nog niet mee de muziek van de Canadese groep Finest Kind te omschrijven. Close harmony komt er dicht bij in de buurt, maar daarmee doe je ze toch tekort.
Het gaat hier om een trio. Ian Robb, Shelley Posen en Ann Downey klinken, als ze samenzingen, als een veel grotere groep. Het scherpe, en soms prettig schurende driestemmige samenzingen wordt met elke plaat die ze maken beter en spannender. Een koordirigente die een nummer van de laatste cd hoorde raakte meteen enthousiast en wou ook gelijk weten of er geen bladmuziek van deze arrangementen bestond. Geen idee, maar het is wel een mooie demonstratie van de gemiddelde reactie op de muziek van dit trio.

Finest Kind zingt vooral oude liedjes, maar ze zijn daarin zeker niet star en puristisch. Ook een nummer als Dylan’s “The Times They Are A-Changing” krijgt een Finest behandeling waar het nummer alleen maar mooier van wordt. De invloeden die je hoort komen overal vandaan. Oude Engelse liedjes, anti-oorlogsliedjes, burgerrechtenliedjes, maar ook victoriaanse ballades, en klassiekers uit de gouden tijd van de countrymuziek. Dat klinkt als een rommeltje, maar het bijzondere is dat ze allemaal perfect passen binnen de Finest Kind-aanpak. Die aanpak behelst dat een liedje wordt gebracht in een driestemmig arrangement dat het steeds spannend maakt om naar te luisteren. Daardoor heb je het gevoel dat je naar traditionele muziek zit te luisteren die heel erg in deze tijd past. De zelfgeschreven liedjes passen er allemaal perfect tussen.

Niet alle liedjes worden a-capella gezongen, en de liedjes die ze met begeleiding doen zijn zeker zo goed. Niet spectaculair, maar “gewoon heel goed”, met soms hele mooie kleine accenten. Je hoort in hun muziek niet alleen Canada doorklinken, maar met name ook Newfoundland (dat zijn eigen zeer herkenbare muziek heeft), de USA en Engeland. Je hoort sporen van barbershop, doowop, en de samenzang van countrybroertjes, en dat alles op een humoristische, niet-zware manier verwerkt tot een volstrekt eigen geluid.

Zoals veel interessante muziek tegenwoordig wordt ook die van Finest Kind uitgebracht in eigen beheer, op het label Fallen Angle Music. Op datzelfde piepkleine label vind je ook de soloplaat van Ian Robb en de cd die zijn andere band, The Old Sod Band maakte. Op Robb’s soloplaat hoor je ook Finest Kind in een aantal nummers, en the Old Sod Band in weer andere nummers. En zoals bij de meeste kleine platenlabels is de verpakking weer zeer prima in orde. Dat betekent in dit geval dat er bij elk liedje uitgelegd wordt waar het precies vandaan komt, wat er in de loop der tijden mee gebeurd is en wat ze er zelf aan veranderd hebben, en meer van dat soort wetenswaardigheden die ik graag wil weten, als geïnteresseerde luisteraar.

Als je op zoek gaat naar kleine platenlabels lijkt het soms wel of je op allerlei onverwachte plekken geheime schatten ontdekt. Dat is hier zeker het geval. Hou je van mooie liedjes, van spannende samenzang en verrassende arrangementen, ga dan zeker een keer naar deze groep luisteren.

  • Finest Kind – Silks & Spices (2003) – Fallen Angle Music FAM 05
  • Finest Kind – Heart’s Delight (1999) – Fallen Angle Music FAM 03
  • Finest Kind – Lost in a song (1996) – Fallen Angle Music FAM 02
  • Ian Robb – From Different Angels (1994) Fallen Angle Music FAM 01
  • The Old Sod Band – Grass Roots (2001) Fallen Angle Music FAM 04
  • Shelley Posen

Kijk ook even op de website van Finest Kind, of die van Ian Robb of Shelley Posen.