De Vliering is een Hollandse folkrockband rond fluitiste en zangeres Helga Buitelaar, die ook verantwoordelijk is voor de teksten van de liedjes. Bij dat laatste zitten we meteen bij een pijnpuntje, want met die teksten is iets merkwaardigs aan de hand. Als je niet wist dat ze door Buitelaar geschreven waren zou je regelmatig sterk gaan twijfelen, want die teksten doen zo archaïsch en daardoor ook oubollig aan dat je bijna niet meer serieus naar de liedjes kunt luisteren. “Geef mij een man die minnen kan” – sorry, maar dat zegt tegenwoordig toch echt helemaal niemand meer. Had daar nou maar gewoon simpelweg “vrijen” van gemaakt en je had een liedje gehad dat wel twintig keer beter was en waarvan je het gevoel had dat het ook door levende mensen van nu geschreven was. En dat is maar één eenvoudig voorbeeld – elk liedje bevat wel een aantal van dat soort archaïsche woorden die de muziek naar het oubollige toetrekken.

Dat is jammer, want met de muziek is verder niks mis – er wordt geïnspireerd gespeeld, soms vrij traditioneel, soms tegen de rock aan, maar altijd met pit. De liedjes zitten ook goed in elkaar, en de zangeres heeft een goede, prettige stem. De zang wordt helaas wat vlakker en oppervlakkiger als de achtergrondzangeressen aanschuiven – nog een minpuntje – ook hier lijkt het alsof het allemaal net even te mooi moet worden.

De Vliering is kortom een band met veel potentieel, maar ze zouden een stapje terug moeten doen en wat natuurlijker Nederlands moeten gaan zingen en puurder bij de emotie blijven. Dit kriebelt net even te veel. Het taalgebruik irriteert, en dat komt niet helemaal meer goed. Afijn, als je daar iets minder gevoelig voor bent is dit prima folkrock van eigen bodem.

Luister hier naar een paar fragmenten: