Meteen in het openingsnummer van hun album UN, de Suite de bourrées asymétriques auvergnates word je van je stoel geblazen door het verbluffende samenspel van Luc Pilartz en Simon Gielen, die samen traditionele folk met een vuur en een energie brengen waardoor oude muziek ineens weer een ongekende urgentie krijgt. Spannende muziek wordt het ook meteen hier, door de manier waarop die twee er samen mee aan de slag gaan. Als luisteraar zit je van begin tot eind van dit album op het puntje van je stoel, want Pilartz en Gielen maken op oude instrumenten pure rock ‘n’ roll die soms ook minimal musictrekjes heeft.

Luc Pilartz speelt viool en cornemuse, de Franse variant op de doedelzak, en Simon Gielen speelt diatonische accordeon en “voeten”, dat wil zeggen dat zijn voeten soms als percussie-instrument worden ingezet. Er worden af en toe gasten ingezet, als Jeroen Geerinck op gitaar, Adeline Ghilain op dwarsfluit, Vincent Sionneau op draailier en Florence Laloy en Christine Lurquin die zelfs op één nummer zingen (verder is het hele album instrumentaal).

De muziek barst zowat uit zijn voegen van de energie en is dan ook onweerstaanbaar als dansmuziek, maar zit tegelijk ook zo verschrikkelijk goed en geraffineerd in elkaar dat je het op sommige momenten net zo goed onder de avantgarde zou kunnen plaatsen. Muziek die meteen aanspreekt maar zeldzaam genoeg tegelijk muziek voor de verwende luisteraar die diepgang zoekt. Een subliem album!

Luister hier naar een paar fragmenten: