
eastwick - a moment from now - beyond reason
Eigenlijk zou ik je willen vragen eerst even naar de geluidsfragmenten hieronder te luisteren en dan verder te lezen. Als je naar de muziek van Eastwick luistert zou je namelijk zweren met een Britse of Amerikaanse folkband te maken te hebben, terwijl het hier om een band uit Zweden gaat. Fiddle, gitaar en banjo bepalen een groot deel van het geluid, maar vooral ook de nadrukkelijk aanwezige, forse cello van Katarina Ahlen. Zij is eigenlijk degene die de band een specifiek eigen geluid geeft.
Hoe eigen, dat hoor je meteen al op hun debuutalbum A Moment From Now, waar de eerste twee fragmenten vanaf komen, want daar staan maar zes eigen composities op – aan de rest, de covers, kun je goed horen hoe geweldig goed ze zijn, want als je van Bon Jovi’s You Give Love A Bad Name een nummer weet te maken dat beter is dan het origineel, en als je het aandurft om liedjes van Randy Newman, John Prine, Steve Earle en Mary Chapin Carpenter te spelen, en je maakt daar dan ook nog iets eigens en moois van, dan doe je iets bijzonders. Oh, en ook Aerosmith’s Dude Looks Like A Lady werd onweerstaanbaar “verfolkt” – dat is toch wel uniek te noemen.
Daar komt dan nog eens bij dat hun eigen nummers op dat eerste album al net zo sterk waren als die covers, dus dat het tweede album alleen eigen materiaal bevatte was eigenlijk alleen maar goed nieuws. Beyond Reason is dan ook een meesterwerkje geworden van een bevlogen folkband, waarbij de kern van celliste Ahlen, gitarist en accordeonist/pianist Bo Lindberg en gitarist/zanger Jens Garman nu is aangevuld met fiddler en mandolinespeler Peter Roos. Er doen ook wat gastmuzikanten mee – producer Gustav Hylen speelt bijvoorbeeld trompet in het openingsnummer Trash.
Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.