De Britse pianist Demian Dorelli werd geboren in 1972, het jaar waarin Pink Moon, het derde en laatste album van de jong gestorven Britse singer/songwriter Nick Drake, uitkwam. Nick Drake was niet erg succesvol toen hij nog leefde, maar werd daarna een beetje een cultfiguur, en zijn drie albums zijn bij een klein publiek altijd bijzonder populair gebleven.

Ik moet eerlijk bekennen dat de muziek van Drake nooit echt bij mij binnen gekomen is. Zijn manier van fluisterzingen en zijn net iets te veel kabbelende liedjes zorgden er steevast voor dat ik al na twee nummers afhaakte of zelfs in slaap viel. Ik schaam me diep, want ik heb twee vrienden die ik diep beledig door deze bekentenis, omdat Drake voor hun het beste van de Britse folk vertegenwoordigt, maar zo is het nu eenmaal.

Demian Dorelli werd, net als mijn vrienden, ook gegrepen door de muziek van Drake en bleef er zijn hele leven door gefascineerd – hij nam nu een album op met de muziek van Pink Moon, instrumentaal, alleen op piano, waarbij hij geprobeerd heeft de merkwaardige gitaarstemmingen van Drake naar de piano te vertalen. Dat is op een wonderbaarlijke manier goed gelukt, en zelfs meer dan dat – Dorelli is er in geslaagd tot de kern van de liedjes van Drake door te dringen, zodat zelfs ik af en toe met open mond van bewondering heb zitten luisteren, bijvoorbeeld naar wat er overbleef van Horn – dat is echt adembenemend mooi.

Verrassend goed dus, deze Journey on Piano naar Pink Moon van Nick Drake. En een diepe buiging en hoed af voor Demian Dorelli!

Luister hier naar een paar fragmenten: