Accordeonist Peter Pot en jazzbassist Philip Baumgarten hebben elkaar al vele jaren geleden gevonden, en maken sindsdien in verschillende bezettingen avontuurlijke muziek, waarin de diatonische accordeon van Peter Pot wat mij betreft de onmiskenbare hoofdrol speelt. Folk, zou je dan zeggen, maar Baumgarten loodst Pot altijd weer de kant van de jazz op, en in het trio zoals zich dat momenteel gevormd heeft, met René van Astenrode op drums en marimba, wordt het allemaal nog net iets jazzy-er.

Het is altijd een genot om naar Pot en zijn vrienden te luisteren, want Peter Pot heeft een volstrekt unieke en fantastische manier van improviseren, terwijl de Europese folktraditie tegelijkertijd ook in zijn spel doorklinkt. Vrolijk, energiek, maar ook altijd melancholiek, een puur genot om naar te luisteren, en vergis je niet, want hier is echt een trio aan het spelen, dus de bas en de drums zijn zeker niet alleen begeleiders hier. Zoals Baumgarten af en toe met zijn bas op de loop kan gaan, dat is ook een genot om naar te luisteren, terwijl Van Astenrode bijvoorbeeld mooi subtiel de marimba binnenloodst. Prachtig.

Izabel is, kortom, weer een juweel van een album, van een volstrekt uniek folkjazztrio dat elke keer weer weet te verrassen met sublieme feel-good muziek die ook nog eens spannend en avontuurlijk is. Een absolute aanrader dus.

Luister hier naar een paar fragmenten: