De Schotse doedelzakhooligans van Charlie Allan’s Saor Patrol moet je eigenlijk live zien, want dan komt de enorme energie die ze met hun optredens weten te ontketenen pas echt goed tot zijn recht. Op hun albums hoor je daar zeker wel wat van terug, vooral als je ze goed hard afspeelt, maar je kunt je dan meteen wel voorstellen hoe het moet zijn om dit openluchtgekkenhuis een keer in levenden lijve mee te maken.

Bij het Britse label Arc Music kwamen achter elkaar twee albums van de band uit die mooi laten horen hoe ze in de loop der jaren gegroeid zijn. Je kon dat bij hun vorige worp ook al wel zien, omdat ze daar dezelfde nummers elektrisch en akoestisch lieten horen, maar hier hoor je een op volle toeren draaiende smerige rockband live op een festival op het album Open Air Asylum, waarbij de combinatie doedelzak en elektrische gitaar met name uitermate geslaagd blijkt te zijn, en een compilatie van hun twee eerste albums op Early Years, waar die elektrische gitaar nog niet in beeld is en we een veel kalere versie van de band horen.

Toch kun je daar ook al horen dat Saor Patrol meteen al een punk-houding had, want de drums, samen met de doedelzakken, weten meteen van het begin af aan de zaak stevig op stelten te zetten. Pure, onversneden energie, met een enorme drive gespeeld. Charlie “Chick” Allan schrijft alle materiaal van de band, maakt de arrangementen en bespeelt de doedelzakken, de rest van de band bestaat uit drie drummers en de elektrische gitarist Steve Legget, die op die eerste twee albums dus nog niet van de partij was. Maar de opwinding was er al wel. Als je van doedelzak houdt: beide cd’s duren ruim vijf kwartier!

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren. Eerst drie fragmenten uit 2013, live op het Medieval Festival in Keulen, dan drie fragmenten van de vroege albums..