Tangi Le Gall-Carré is een Bretonse accordeonist die er al zo’n dertig jaar aan spelen en componeren op heeft zitten als zijn eerste solo-album Neus verschijnt. Hij speelde in de band Startijenn, en maakte twee duetalbums met gitarist Erwan Moal, maar voor Neus schreef en arrangeerde hij alle muziek zelf.

Er staan een paar bloedmooie solostukken op, waaronder het prachtige titelnummer Neus, waarin hij laat horen dat hij een virtuoos op de diatonische accordeon is, maar hij nodigde ook een aantal zielsverwante musici uit die bodhran, Bretonse doedelzak, viool, houten dwarsfluit, cittern (soort mandoline) en basgitaar spelen. Bretons en Keltisch mengen zo mooi, terwijl de muziek er alleen maar opwindender van wordt.

Maar al met al is het toch vooral het magnifieke spel van Le Gall-Carré zelf dat het meeste indruk maakt, niet alleen door de virtuoze manier waarop hij alles uit de accordeon haalt wat er maar in zit (zwieren, brommen, janken, springen en wat al niet meer) en de snelheid waarmee hij soms speelt, maar vooral ook door de melancholie en de prachtige melodieën. Mooi mooi mooi.

• Tangi Le Gall-Carré – Neus – Paker Prod – distr Xango

Luister hier naar een paar fragmenten: