Llusha zette mij in eerste instantie volledig op het verkeerde been, door de hoesfoto, waar de zangeres indringend de camera inkijkt met een groene doek op het hoofd, en bij de start van het eerste nummer, waar een klankschaal te horen is. Ik verwachtte daardoor een vervelende, eeuwig doorkabbelende new age-cd, maar die indruk verdwijnt al na een halve minuut, zeker als de stem van Lucy Legeland klinkt. Dan zit je ineens recht overeind. De muziek is wel degelijk vrij ingetogen en lyrisch, maar Legeland weet met haar muziek tegelijkertijd ook heel mooi spanningsbogen op te bouwen en vast te houden. En haar zang is heel bijzonder. Ze zingt met een mooie, warme, vaste stem, maar ze zingt geen bestaande woorden. Scatten kun je het ook niet echt noemen, want je krijgt het gevoel dat er wel degelijk iets in een vreemde taal gezongen wordt, maar Llusha gebruikt haar stem hier echt als een superieur muziekinstrument. En de unieke muziek die ze hier maakt is niet alleen krachtig en warm, maar ook intens, licht en ongrijpbaar. Als je zangeres Lucy Legeland kent van de Firma Weyland zul je verrast worden door haar veelzijdigheid en door de intense muzikaliteit die ze hier uitstraalt. En door de werkelijk prachtige en verrassende arrangementen. Een absolute aanrader!

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.