Maria de Alvear wordt tot de origineelste jonge Europese componisten gerekend. Ze geeft nergens ritmes aan, maar haar werk is doordrenkt van pulsaties, van hartslag en repeterende lichaamsbewegingen.  Ze vraagt veel van de uitvoerende musici en ze vraagt veel van de luisteraar.
Maria de Alvear is half Duits, half Spaans en woont nu in Berlijn. Als je haar partituren ziet kun je je voorstellen dat ze soms moeite moet doen om orkesten en dirigenten ervan te overtuigen dat ze het serieus meent. Ze ontmoet nogal wat vooroordelen, onbegrip en aversie, maar zet gelukkig stug door.

Haar muziek klinkt tegelijk overweldigend, zacht en aantrekkelijk. Fuerzas is een stuk van ruim een uur voor altviool, en Christina Fong speelt het hier adembenemend mooi. Je hoort hier de eerste 45 seconden, dan een fragment ergens halverwege en tenslotte de laatste 45 seconden. Dat is eigenlijk een doodzonde bij dit soort muziek, want je moet je als luisteraar eigenlijk volledig kunnen overgeven aan de ononderbroken doorglijdende golf van de altviool, die je in slaap lijkt te sussen, maar je ondertussen vastpakt en biologeert, waardoor je toch steeds alert blijft luisteren. Lyrisch, warm, melancholiek en meeslepend. En dat laatste bijna letterlijk. Langzaam en rustig word je door deze muziek meegesleept zonder dat het new agerige meditatiemuziek wordt, daarvoor blijft het steeds te spannend. Muziek waar de hartslag van het leven in gevangen lijkt, op een manier die mij in ieder geval positieve energie geeft. Mooi.

• Maria de Alvear – Fuerzas – Christina Fong, altviool – OgreOgress Productions

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.