The Fifth Dimension was een groep van vijf zwarte zangers die in de jaren zestig een aantal fraaie hits had, gevolgd door een nog groter aantal nog grotere, maar veel gladdere en veel minder interessante hits. Ik heb een paar singles uit hun beginperiode die ik koester, omdat de groep daar nog echt goed was. Carpet Man, met op de b-kant The Magic Garden, was een single die getrokken was van de lp The Magic Garden, een conceptplaat die geschreven en gearrangeerd was door Jim Webb en geproduceerd door Bones Howe. Die lp had ik nooit te pakken kunnen krijgen, maar onlangs kwam ik hem als cd tegen in een goedkope bak. Dat viel zwaar tegen. Ik dacht eerst dat het aan mij lag, of dat de muziek waarschijnlijk gewoon te ernstig gedateerde hippiemuziek was. Tot ik de single weer draaide, want die bleek nog net zo goed. Ik laat hier het laatste stukje van The Magic Garden twee keer horen – eerst de singleversie, met een fraai cello-einde, en dan de cd-versie, waarin de cello aan het eind nauwelijks meer te horen is. Om te begrijpen hoe dit kan moet je weten dat platen toendertijd voor singles in mono werden gemixt. De langspeelplaat werd beschouwd als bijproduct, en de stereomixen zijn dan ook vaak allerbelabberdst.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.