
dick gaughan
Dick Gaughan is een weerbarstige zanger en gitarist. Daardoor heeft het even geduurd voor ik zijn muziek echt op waarde wist te schatten. Maar toen hij met zijn muziek eenmaal onder mijn huid was gekropen was er wat mij betreft ook geen houden meer aan – vanaf dat moment ben ik op speurtocht gegaan en heb ik alles wat ik maar van deze Schotse singer/songwriter kon vinden aangeschaft. Dat was nog een heel gezoek, want een behoorlijk aantal van zijn platen bleek een tijdlang helemaal niet verkrijgbaar. Gelukkig is dat probleem nu opgelost door het Amerikaanse platenlabel Appleseed (dat onder meer ook Eric Andersen weer uitgebreid de ruimte gaf) die zo’n beetje alle platen van Gaughan weer op cd uitbrengt.
Hopelijk nemen ze in de serie ook Handful of Earth op. Dat is de plaat waar je Gaughan misschien wel op zijn puurst hoort – de zanger met zijn gitaar. Zoals ik al zei speelt Gaughan weerbarstig, en dat betekent in dit geval ook dat er ontzettend veel samengebald wordt in elk liedje. De intensiteit van zowel zang als gitaarspel is ongeëvenaard hier. Je zult bijvoorbeeld nergens een aangrijpender versie vinden van Song For Ireland, en ook een nummer als Both Sides The Tweed krijgt hier zijn definitieve versie.
Op zijn meest recente album, Outlaws And Dreamers, gaat hij weer terug naar die basale aanpak. Hij begeleidt zichzelf op de gitaar, en laat heel af en toe (op twee nummers) een vriend toe met een fiddle of concertina. Meer heeft de man niet nodig om een ijzersterk album te maken. Toch zijn ook de wat meer gearrangeerde albums stuk voor stuk zeer de moeite waard.
Gaughan schrijft zelf veel (merendeels kritische) liedjes, maar kiest ook nummers van anderen die vervolgens de Gaughanbehandeling krijgen, waardoor ze eigenlijk altijd aan intensiteit winnen. Dat geldt zelfs voor een nummer als “52 Vincent Black Lightning” van Richard Thompson. Thompson is zelf een fenomenale gitarist, maar Gaughan durft het aan om zijn geheel eigen gitaarpartij onder het nummer te zetten en hij zingt het zo brandend dat het nog een slag mooier wordt dan bij Thompson. En dat is geen geringe prestatie.
Eigenlijk zijn al Gaughan’s albums de moeite waard, maar zijn laatste drie zijn, net als Handful of Earth, absolute meesterwerkjes. We hebben het dan over Outlaws and Dreamers, over Redwood Cathedral en over Sail On. En als je die eenmaal hebt leren waarderen ga je vanzelf verder zoeken.
Tot nu toe verschenen bij Appleseed:
- Outlaws and Dreamers
- Redwood Cathedral
- Sail On
- Live In Edinburgh
- Parallel Lines (met Andy Irvine)
- A Different Kind of Lovesong
Verder loont het de moeite op zoek te gaan naar:
- Handful Of Earth
- Call It Freedom
- Gaughan
- Coppers and Brass
Kijk ook eens op Dick Gaughan’s website.




