Als je mij zou vragen wat mijn favoriete muziek aller tijden was zou ik bij Banabila uitkomen – ik draai zijn muziek ongelofelijk vaak en ben altijd weer even verrast hoe goed hij is. Ik luister ook graag naar zijn muziek als ik aan het schilderen ben, omdat het ook uitdagende muziek is, en eigenlijk is alles wat ik tot nu toe van hem gehoord heb op zijn minst heel goed en vaak meesterlijk goed.

Op zijn bandcamp-pagina zit ik vaak even kwijlend rond te kijken omdat ik feitelijk alles van deze man wel wil aanschaffen, maar dat is met mijn portemonnee vrijwel ondoenlijk, al trakteer ik me regelmatig op een Banabila, zoals de voortreffelijke verzamelaar Tapu Sampler 2016, die ook een absolute aanrader is voor iedereen die Banabila nog niet kent.

Luister bijvoorbeeld eens naar de manier waarop hij de opwinding die de drummers in het nummer Tusk van Fleetwood Mac wisten te genereren isoleert en helemaal opnieuw uitvindt en nog opwindender maakt in Crowds – de Big Data Poetry Mix. Collage, elektronica, jazz, avantgarde, alles wordt bij Banabila opnieuw uitgevonden, gedemonteerd en beter gemaakt. Inspiratiebronnen zijn soms aan te wijzen, maar ik vind Banabila eigenlijk altijd beter dan de bronnen waar hij subtiel naar verwijst.

Banabila, onthoud die naam, ga naar zijn bandcamp-pagina, luister en koop zijn muziek. Want als je eenmaal aan zijn muziek verslaafd bent wil je eigenlijk niet veel anders meer.

Luister hier naar een paar fragmenten uit de Tapu Sampler 2016: