Liefhebbers van de muziek van Moondog beleven nog steeds gouden tijden. Er kwam een meer dan voortreffelijke Franse hommage uit, het Bracelli Ensemble voerde onbekend werk van hem uit, en nu verschijnt er ter gelegenheid van zijn negentigste geboortedag (Moondog stierf op zijn drieëntachtigste) een dubbel-cd met zeldzaam materiaal.

Voor de echte Moondogliefhebber is vooral de tweede cd interessant, want de eerste is een integrale heruitgave van Big Band, een cd uit 1995 waarop een Engelse big bandformatie werk van deze excentrieke componist uitvoert. Voor wie het niet kent overigens zeer de moeite waard, al was het maar vanwege het schitterende, tien minuten durende minimalistische maar prachtig voortschrijdende Invocation.

Op de tweede cd vinden we inderdaad wat zeldzamer werk. Ouder werk, maar ook strijkarrangementen uit de jaren tachtig. Een kleine goudmijn, waaruit zeer goed duidelijk wordt waarom een groot aantal uiteenlopende componisten en musici als Frank Zappa, Benny Goodman, Leonard Bernstein, The Beatles, Charlie Parker en Igor Strawinsky Moondog bewonderden. Daar zijn er nog veel bijgekomen, waarvan Antony (van The Johnsons) wel één van de meest fanatieke is door steeds een nummer van Moondog tijdens z’n concerten te spelen. En luister ook maar eens naar de Franse hommage waar we het eerder over hadden, dan hoor je dat Moondog’s muziek springlevend is.

De tweede cd bevat werk uit Moondog’s minimalistische periode in de jaren vijftig, arrangementen voor strijkkwartet in de tachtiger jaren en big bandproducties uit de jaren ‘90. Vierendertig tracks in totaal, met een groot aantal juweeltjes. Neem het bijzondere Surf Session, dat bij de branding lijkt te zijn opgenomen, maar dat vanaf de eerste tonen onmiskenbaar Moondog is. Of Moondog Monologue, waar hij zijn teksten parlando presenteert met zijn onnavolgbare percussie op de achtergrond.

Bijzondere muziek, niet geschikt voor luie luisteraars.