Moondog was de artiestennaam van de blinde New Yorkse straatmuzikant Louis Hardin die tegenwoordig vooral door componisten en musici gewaardeerd wordt. Zijn eigen platen zijn nog steeds moeizaam verkrijgbaar, maar af en toe verschijnt er toch weer iets verrassends, zoals de Franse hommage à Moondog. De ondertitel luidt: “A tribute by…” waarna een hele rij voor mij totaal onbekende namen volgt. Toch is dit een van de leukste tributes die ik ken, ondanks het feit dat liedjes in het Frans vertaald zijn. Het levert een merkwaardig vervreemdend effect op dat juist weer heel goed bij Moondog’s muziek past.

De cd bevat een paar nummers van Moondog zelf en een nog iets groter aantal nummers in de sfeer van Moondog. Dat klinkt wat vaag, maar het gevoel dat het oplevert is dat van een redelijk intiem feestje van Moondogliefhebbers die samen een eerbetoon aan de meester hebben gemaakt. En dat eerbetoon is niet al te eerbiedig uitgevallen gelukkig. Moondog is met deze plaat in één klap deze tijd ingetrokken, want industriële herrie blijkt hier perfect op zijn muziek aan te sluiten, terwijl ook zijn zachtaardige kant uitgebreid aan bod komt.

Al met al is het een zeer mooie en ook spannende cd geworden waar Moondog zelf waarschijnlijk breed glimlachend naar geluisterd zou hebben, want de liefde voor zijn muziek klinkt overal zeer sterk door. De stukken worden aan elkaar gelijmd met fragmenten uit een oud interview met de meester zelf, en die fragmenten poëtische filosofie zijn ook steeds weer goed voor een glimlach van de luisteraar.

Het is bovendien heerlijk om te merken dat deze excentrieke buitenstaander toch steeds meer de erkenning lijkt te krijgen die hij verdiende. Een aanrader dus, en als je de muziek van Moondog nog niet kende word je hier misschien warm gemaakt, want dit is zeker niet alleen muziek voor excentriekelingen, maar voor iedereen die van een beetje avontuurlijke muziek houdt.

• Un Hommage á Moondog A Tribute By – trAce 022