Ron Geesin is een van die merkwaardige buitenstaanders in de muziek die ergens in een hoekje hun absurde maar geweldige muziek zitten te maken, en eens in de zoveel tijd doe ik “een dagje Ron Geesin”, dan draai ik al zijn platen en cd’s weer eens, en naast het feit dat ik daar zeer opgewekt van word is het ook heerlijk om te weten dat er altijd excentriekelingen zullen blijven die zich nergens iets van aantrekken en gewoon hun eigen eigenwijze gang blijven gaan in de muziek. Geesin is maar heel even bijna beroemd geweest, toen hij als vijfde Pink Floydlid verantwoordelijk was voor een groot deel van hun (misschien wel beste) plaat Atom Heart Mother. Voor zijn vele soloplaten zul je beter moeten zoeken. Ik laat hier wat fragmenten horen van zijn krankzinnige debuutplaat en meesterwerk A Raise of Eyebrows, een paar stukken (Door-o-plane en het magnifieke Four Guitars Did Laugh) van zijn andere meesterwerk Right Through en nog wat fragmenten van zijn andere albums, die soms wat zwakkere plekken vertoonden. Toch is hij waarschijnlijk de enige componist die het hinderlijke gekuch tijdens optredens tot een muziekstuk weet om te toveren. Het geeft alles bij elkaar misschien een heel klein beetje een indruk wat een dagje Ron Geesin voor een muziekliefhebber kan betekenen.

Je kunt luisteren door op het driehoekje te klikken.