Gina Leishman presenteert zich op haar tweede solo-album In My Skin vrij bescheiden, waardoor je pas na goed luisteren hoort hoe goed ze eigenlijk is. Dat geldt voor haar zang, maar ook voor haar zelfgeschreven liedjes en voor haar spel op de baritone ukelele, de piano (en “glas”).

Leishman is geboren in Engeland, studeerde muziek in Wenen en Edinburgh en vertrok eind jaren zeventig naar de westkust van Amerika, waar ze nu al vijftien jaar in New York woont. Ze richtte het septet Kamikaze Ground Crew op en zingt en speelt de muziek van Bertolt Brecht in de Mr Wau Wau Band. Ze speelt ook nog bariton en altsax, basklarinet, accordeon, harmonium en nog zo het een en ander. Bovendien schreef ze een paar opera’s en acteert ze. Van alle markten thuis dus.

Toch is ze op In My Skin heel bescheiden te horen als singer/songwriter, met ingetogen arrangementen, hoewel ze zelf niet alleen intiem maar ook zelfbewust en stevig staat te zingen. En als Marc Ribot als gastgitarist aantreedt op drie nummers wordt het allemaal wat minder ingetogen, spannender en bijna avantgardistisch, terwijl het tegelijkertijd gewoon mooie liedjes blijven. En ze laat horen dat ook ingetogen muziek avontuurlijk kan zijn. Mooi.