Bert Hadders en de Nozems, dat is een bandnaam die je zo mee terugneemt naar de jaren Zestig, maar schijn bedriegt, want hier wordt je een dampende minirockopera voorgeschoteld, die zo uit de moerassen rond de Mississippi lijkt te zijn opgeschept. Gruizige rock, vermengd met cajun-elementen, en tegelijk ademt het allemaal Oost Groningen, het platte, mistige en mistroostige achterland waarin een stad de bijnaam Sodom kan krijgen. Dat tekent de sfeer van dit magnifieke plaatje wel een beetje.

Dampende rock, gedreven gespeeld en gezongen, met ongemerkt fantastische arrangementen die met elke draaibeurt beter worden, want het zit allemaal ook nog eens geraffineerd in elkaar. Hadders is van alle markten thuis en is overal even goed in – het parlando, treurige Reünie in Sodom (voor de niet-Groninger lezers: Sodom is Winschoten), de stevige rockers, maar ook de ballades. Het enige minpuntje van het album is eigenlijk dat je, zoals de Belgen dat zo mooi zeggen, op je honger blijft zitten na een krap half uur. Dat is te kort heren. We willen meer. Véél meer! Een absolute aanrader.

• Bert Hadders en de Nozems – De Coöperoazie – Platex 201201

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.