Caroline Herring stamt uit een zeer welgestelde familie uit de zuidelijke Amerikaanse staten. Een rechtse familie ook, en dat maakt het des te opmerkelijker dat deze uiterst keurige jonge vrouw zulke, voor haar familie waarschijnlijk ronduit schokkende, liedjes schrijft. Camilla, het titelliedje van haar nieuwe album, is een schrijnende en keiharde aanklacht tegen blanke racisten, waarin een “blue-eyed devil” wordt opgevoerd, in de vorm van een sheriff die een zwangere vrouw in elkaar schopt en slaat die het waagt te demonstreren bij de gevangenis van Camilla, Georgia. Het levert een kippenvelverwekkend nummer op dat je niet snel zult vergeten.

Er staan meer van dit soort aanklachtnummers op dit album, luister maar eens naar White Dress, maar er zijn ook aandoenlijke liefdesliedjes, of aangrijpende liedjes over de dood. Herring schrijft bijzonder mooie liedjes, waaronder een paar absolute pareltjes, zingt de sterren van de hemel, heeft een magnifieke band om zich heen staan die bovendien geweldige arrangementen speelt, waardoor dit bovendien een subliem groeiplaatje is geworden. Kortom: een absolute aanrader. Herring wordt met elk album gewoon een slag beter.

In 2005 was Caroline Herring in Nederland en heb ik haar geïnterviewd.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.