Caroline Herring komt uit Mississippi, maar ze volgde haar man naar Austin, Texas, en daar nam ze ook haar laatste cd op, met het puikje van de Austinse muziekscene – Rich Brotherton op gitaren en tweede stem, Glenn Fukunaga op bas, Warren Hood op fiddle, Danny Barnes heel fraai op de banjo, Marty Muse op pedal steel en nog twee percussionisten die op een paar nummers heel terughoudend hun ding doen.

Dat geldt eigenlijk voor alle muzikanten die je hoort – ze spelen mooi terughoudend, met exact de juiste accenten, waardoor ze de poëtiesche, subtiele liedjes alleen maar versterken. Herring is als altijd op haar best als ze in haar eigen mooie warme stem zingt, wat ze vrijwel steeds doet (soms zoekt ze even wat geforceerd de hoogte, maar ook dat past eigenlijk goed). De liedjes zijn vrijwel allemaal van Herring zelf, met twee uitzonderingen – het schitterende, door Herring tot grote hoogte gezongen Midnight On The Water en het al net zo prachtige All The Pretty Horses. Haar eigen liedjes zijn overigens zeker zo sterk. Luister bijvoorbeeld naar het prachtige liefdesliedje dat ze voor haar dochtertje schreef – Lover Girl. Of naar het liedje dat ze schreef voor en over een paar collega-vrouwelijke singer/songwriters – Fair and tender ladies, met de mooie zin “You raised yourself from mud and spit and opened up your eyes”.

En zo zitten er ook nu weer prachtige beeldende zinnen in haar liedjes verborgen. Door de mooie ingetogen arrangementen ontdek je bovendien steeds meer in de muziek, hoe vaker je hem hoort.