Caroline Herring gaf onlangs een paar concerten in Nederland. Eerst voor een stampvolle, razend enthousiaste kleine zaal tijdens het Blue Highwaysfestival in Vredenburg in Utrecht, de volgende dag voor een lauw publiek in een halfvolle zaal ergens in de Achterhoek. Helaas konden we haar alleen daar zien. Er waren meer artiesten uit de stal van Rounder, en Herring speelde twee sets van een half uur, geplaagd door wat technische missers (een loshangende microfoon, rondgierende boxen en een hinderlijke galm) waar ze zeer professioneel op reageerde. Ze speelde gewoon onverstoorbaar door.

Haar cd Wellspring maakte zeer veel indruk. Niet alleen door de prachtige liedjes, maar ook door de fraaie arrangementen die ervoor zorgden dat die liedjes ook optimaal bij je binnen komen. Nu stond Herring alleen met een gitaar op het podium, en ook dat bezorgde mij een brok in de keel en kippenvel. Prachtig, prachtig. Ze weet met haar stem en die prachtige zelfgeschreven liedjes echt onder je huid te kruipen op een zeldzame manier. Te subtiel voor het Achterhoekse publiek, leek het, dat blijkbaar vooral gekomen was voor de country van Lori McKenna. Jammer, want Herring verdient een aandachtiger publiek dan ze hier kreeg.

Ze speelde in de eerste set vooral nummers van haar eerste en tweede cd. Ze begon met Whippoorwill, Trace en het prachtige nieuwe When I lay my burden down, gevolgd door het schitterende MGM Grand, The Devil made a mess out of you en het ijzersterke Colorado Woman. De tweede set begon ze met Wise Woman, waarna we weer op een prachtig nieuw nummer werden getracteerd, Stonecold World (“It’s a stonecold world, for a selfish girl” – wat niet alleen grappig, maar ook heel erg wáár is). Daarna een van de mooiste liefdesliedjes die ik ken, Magnolias, het kippenvelverwekkende Mortified en tenslotte Mississippi Snow (waarmee overigens katoen bedoeld wordt).

Het optreden was veel te kort en de omstandigheden waren allesbehalve optimaal, maar toch hadden we dit concert voor geen goud willen missen. We zullen deze dame heel goed in de gaten houden. Ze schrijft geen liedjes voor de popmassa, maar als je van mooie, diepgaande, aangrijpende, intelligente, gevoelige liedjes houdt is Caroline Herring een absolute aanrader.