Riem en Ruud de Wolff werden bekend als The Blue Diamonds en hadden een wereldwijde hit met Ramona, waarvan meer dan zeven miljoen exemplaren werden verkocht. Ze namen ook nummers in het Duits en het Maleis op en verkochten zo in Indonesië en Duitsland ook miljoenen platen. Ruud wou blijkbaar ook wel eens wat nummers alleen opnemen, maar durfde het blijkbaar niet aan om gewoon als Ruud de Wolff op de plaat te gaan staan, dus werd het Rudy “Blue” Diamond. Orkestleider Jack Bulterman dacht dat het nummer misschien wel een hit zou kunnen worden, dus hij liet Ruud op de b-kant een nummertje van hemzelf zingen, kon hij mooi een graantje meepikken:

De Blue Diamonds werden bekend met hun covers van de Everly Brothers – hun debuutsingle was dan ook Till I kissed you. Ook Graham Nash en Allan Clarke van The Hollies begonnen samen te zingen omdat ze net zo wilden zingen als The Everly Brothers. Het moet voor hun dan ook een enorme kick zijn geweest toen die twee broers naar Engeland kwamen om een album op te nemen met Britse nummers en het grootste deel Hollies-composities bleken te zijn. Op Two Yanks in England zijn The Hollies bovendien de begeleidingsband van The Everly Brothers. Wat wel een beetje curieus was – de Nederlandse platenmaatschappij bracht een single uit van die lp met twee nummers die door Graham Nash, Allan Clarke en Tony Hicks van The Hollies zijn geschreven, maar op de ene kant van het hoesje staat dit;

Phil Everly Brother. Jawel. En dan weet je meteen ook wat je op de andere kant van het plaatje kunt verwachten:

Juist ja, de andere Everly Brother! En dat maakt dit tot een van de meest curieuze platenhoesjes die ik ken. Broers die tot elkaar veroordeeld zijn op een wel heel merkwaardige manier. En een bijzonder stompzinnige idioot bij een platenmaatschappij, laten we wel wezen. Wat is er mis met Don Everly en Phil Everly? Kom op zeg. Hoe achterlijk denk je dat je publiek is? De single is overigens ongenadig geflopt.