
honeyboy edwards
Honeyboy Edwards is een ouwe bluesman, een rot in het vak, om het zo te zeggen. Hij heeft dan ook niet veel op met allerlei nieuwlichterijen als open stemmingen om het sliden te vergemakkelijken. Toch hoor je bij hem geen stroef gitaarspel, maar wel echt ouderwetse knoestige blues. Ruim de helft van de nummers op Roamin’ and Ramblin’ is in de zomer van 2007 opgenomen, en tussendoor horen we opnamen van meer dan een kwart eeuw geleden, uit 1975 en 1976, en zelfs een opname van dezelfde Honeyboy Edwards uit 1942. Laat dat laatste even goed tot je doordringen, want dat is dus een opname van 66 jaar geleden. Ga maar even rekenen.
En geloof me, Honeyboy Edwards is “still going strong”. Producer Michael Frank heeft bovendien een klasseband om Edwards heen gezet en een paar perfecte gasten uitgenodigd, zoals Johnny “Yarddog” Jones, Bobby Rush en Billy Branch, en de van de harmonicasolo op de Stoneshit “Miss You” bekende Sugar Blue en mondharmonicalegende Walter Horton horen we op oudere opnames die nog niet eerder te horen waren. Dat betekent dat het vooral een soort van gitaar-mondharmonicaduettenalbum is geworden, waarop iedereen die meespeelt zich volledig lijkt te geven. Honeyboy Edwards zingt dan ook nog een keer zeer overtuigend een zeer doorleefde blues, en het resultaat klinkt, waarschijnlijk door die overtuigingskracht, verbazingwekkend tijdloos. Een juweel van een bluesplaat van een man die we bijna een levende legende mogen noemen.
- Honeyboy Edwards – Roamin’ and Ramblin’ – Earwig CD 4953