Hugh Hopper was de bekendste bassist in de Britse jazzrockformatie Soft Machine, en misschien wel een van de invloedrijkste bassisten ooit. Want Hopper ging na zijn Soft Machine-periode gewoon door met het samenstellen van bands die zijn ingenieuze, intelligente vorm van jazzrock tot grote hoogten konden brengen. En de resultaten zijn altijd weer verbluffend goed, want Hopper gaat altijd op een voor de luisteraar intrigerende manier op avontuur. Op het album Numero D’Vol hoor je naast Hopper Simon Picard op sax, Steve Franklin op keyboards en Charles Hayward op drums, en de composities worden in het hoesje aan allevier de bandleden toegeschreven, wat meestal betekent dat de rol van de improvisatie behoorlijk hoog is. Hier echter nauwelijks de bij jazz vaak zo irritante, eindeloos voortpielende solisten, want het bandgeluid is juist heel mooi compact. Nummers worden mooi opgebouwd, zoals je hier in de eerste 45 seconden van Get That Tap goed kunt horen. Geen snoeiharde energie-explosies hier, maar warme, volle, melancholieke golven waar je je heerlijk op kunt laten meedrijven, terwijl de muziek toch overal spannend blijft.
Voor iedereen die van intelligente jazzrock houdt is dit album een aanrader. En als dit je aanspreekt moet je beslist eens verder kijken bij het kleine platenlabel MoonJune, dat de erfenis van Soft Machine op een verbazingwekkend interessante manier levend houdt – hier komt de ene na de andere aangename jazzrockfusionverrassing vandaan.

• Hugh Hopper, Simon Picard, Steve Franklin, Charles Hayward – Numero D’Vol – MoonJune Records MJR014

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.