De debuut-cd van het duo Hundreds was een tijd geleden een aangename verrassing, en in mijn recensie constateerde ik dat broer en zus Philipp en Eva Milner je als luisteraar steeds op het verkeerde been wisten te zetten. Op hun tweede album doen ze dat op een geheel andere manier, want hier horen we de twee maar sporadisch – hun nummers worden gespeeld door andere bands, en pas op de tweede helft van het album hoor je voor het eerst de stem van Eva. Toch is het een onmiskenbaar Hunderds-album geworden, want de hand van Hundreds is duidelijk herkenbaar, dankzij de overdadige arrangementen die toch buitengewoon goed werken en niet buitensporig aandoen. Het is zelfs zo dat je bij iedere draaibeurt al die laagjes van instrumenten alleen maar meer gaat waarderen.

Je kunt hier dus onder meer heel goed horen hoe uitstekend de liedjes van de Milners overeind blijven als ze door anderen uitgevoerd worden, wat toch altijd weer de ultieme test is voor een liedje. En ze blijken zowel te werken in de breed uitwaaierende softfolk van Small Panthers als in de jazzy cool van Bodi Bill en de elektronicagestuurde rock van weer anderen. We laten maar liefst vijf fragmenten horen, juist omdat de horizon hier wel erg breed is, en tegelijk omdat het een hechte eenheid is gebleven, een mooi afgerond Hundreds-album van een wonderbaarlijke schoonheid. Een mooi groeiplaatje bovendien. Een aanrader kortom.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.