De debuut-cd van het duo Hundreds was een tijd geleden een aangename
verrassing, en in mijn
recensie
constateerde ik dat broer en zus Philipp en Eva Milner je als luisteraar
steeds op het verkeerde been wisten te zetten. Op hun tweede album doen ze
dat op een geheel andere manier, want hier horen we de twee maar sporadisch
- hun nummers worden gespeeld door andere bands, en pas op de tweede helft
van het album hoor je voor het eerst de stem van Eva. Toch is het een
onmiskenbaar Hunderds-album geworden, want de hand van Hundreds is duidelijk
herkenbaar, dankzij de overdadige arrangementen die toch buitengewoon goed
werken en niet buitensporig aandoen. Het is zelfs zo dat je bij iedere
draaibeurt al die laagjes van instrumenten alleen maar meer gaat waarderen.
Je kunt hier dus onder meer heel goed horen hoe uitstekend de liedjes van
de Milners overeind blijven als ze door anderen uitgevoerd worden, wat toch
altijd weer de ultieme test is voor een liedje. En ze blijken zowel te
werken in de breed uitwaaierende softfolk van Small Panthers als in de jazzy
cool van Bodi Bill en de elektronicagestuurde rock van weer anderen. We
laten maar liefst vijf fragmenten horen, juist omdat de horizon hier wel erg
breed is, en tegelijk omdat het een hechte eenheid is gebleven, een mooi
afgerond Hundreds-album van een wonderbaarlijke schoonheid. Een mooi
groeiplaatje bovendien. Een aanrader kortom.
