Soms zitten de mooiste verrassingen in een wat minder aantrekkelijke verpakking. Neem de cd Pipeline van Dermot Hyde en Tom Hake. Op het hoesje staan beide heren wat onderuitgezakt op een zwartwitfoto. Geen aantrekkelijke bandnaam of aansprekende titel, maar gewoon een wat grijs hoesje. Maar dan de muziek.

Dermot Hyde speelt fluiten en uillean pipes (vandaar de titel Pipeline) en hij doet dat zo makkelijk en soepel dat je in eerste instantie nieteens doorhebt hoe goed hij is. Dat geldt eigenlijk ook voor het bouzouki- gitaar- en harpspel van Tom Hake. Daarbij vormen de twee een gouden combinatie, want ze luisteren goed naar elkaar en reageren op elkaar op een manier die tot een magisch geluid leidt. Het klinkt allemaal traditioneel Keltisch, maar doordat er met een zeker fingerspitzengefühl gespeeld en gezongen wordt gebeurt er iets bijzonders – je hebt het gevoel dat je naar een tamelijk uniek juweeltje zit te luisteren. Bovendien spelen de twee niet alleen traditionals die ze naar hun hand weten te zetten, maar schrijven ze zelf een groot deel van hun repertoire.

Over het zingen wil ik het ook nog even hebben. Hyde zingt op een onmiskenbaar traditionele, wat ouderwets klinkende manier, maar hij doet dat zo gemakkelijk en soepel en jazzy dat je als luisteraar als vanzelf begint te glimlachen. Hij zingt al net zo ontspannen als hij speelt, en in combinatie met de schitterende arrangementen en het lekkere samenspel levert dat een onnadrukkelijk meesterwerkje op waar ik intens van kan genieten.

De mooiste verrassing vinden we op het einde van het album, als de Galicische Uxia Senlle als gastzangeres aantreedt. De vier aaneengevlochten liedjes die samen het laatste nummer vormen duren samen ruim acht minuten, en er waait ineens een latino wind door de keltische muziek. Prachtig, prachtig. En het mooiste is dat het ook nog eens prachtig past bij de rest van de cd.
Op een subtiele manier wordt hier Keltische muziek op zijn breedst opgepakt en vernieuwd, zonder dat de traditie uit het oog verloren wordt. Zeer fraai.