Bij de Indigo Girls ben ik altijd eerst op zoek naar die unieke fenomenale samenzang die hun grootste hit Closer to Fine zo bijzonder maakte, en het folkrockduo zo speciaal. Maar soms leek het wel of Amy Ray en Emily Saliers zelf niet helemaal doorhadden dat dáár hun unieke kracht lag, want hoewel ze meestal een uitstekende tweede stem neerzetten bij elkaars zang wisten ze dat niveau vrijwel nooit meer te halen. Toch is het wat jammer om daar dan al te zeer op te focussen als luisteraar, want de Indigo Ladies (zo mogen we ze bij hun veertiende studio-album wel bijna noemen) maken folkrock van superieure kwaliteit, en schrijven liedjes die zeer goed in elkaar steken.

Bovendien zijn ze beide goede zangeressen, hebben ze een geweldige band om zich heen staan met een werkelijk superieure ritmesectie, en blijkt dit nieuwe album een ouderwets groeiplaatje te zijn, zo’n album dat met elke draaibeurt beter wordt, het kenmerk van ware kwaliteit. Je zou bijna de neiging hebben die andere dertien albums met terugwerkende kracht te gaan herontdekken. Maar luister eerst hier maar eens naar, want dit is echt een bijzonder mooi album geworden, met als gasten onder meer Lucy Wainwright Roche, de Shadowboxers en Damien Dempsey, en dan noemen we allen de gastzangers nog maar.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.