John is een naam die zo algemeen is, dat je niet kunt verwachten dat mannen die John of Jon heten ook maar enigszins vergelijkbare muziek maken. Dit is dan ook een volstrekt willekeurige manier van recenseren. Het toeval wou dat de cd’s van deze Johns vrijwel gelijktijdig arriveerden, en dat ze daardoor ook achter elkaar beluisterd werden. Puur toeval dus.


 

John Carrie – Shy Away

John Carrie is een Ier die al een aantal jaren in Nederland woont. Hij maakte met Shy Away een ingetogen, intieme en vrij donkere plaat, met vrij complexe liedjes, die ingenieus in elkaar steken, tamelijk melancholieke, tegen het zwaarmoedige aanhangende arrangementen, maar uiteindelijk glorieus mooie resultaten. Een album dat zich niet zo eenvoudig laat veroveren, maar dat de moeite waard is om er met aandacht naar te luisteren.

Luister hier naar twee fragmenten:


John Primer – Blues on Solid Ground

John Primer speelde jarenlang bij Magic Slim, maar is nu aan een solocarrière bezig die langverdiend is. Hij treedt in de voetsporen van mannen als Muddy Waters, en weet die traditie met veel vuur levend te houden. Mooie elektrische blues, met passie gespeeld, en overtuiging gebracht. Heerlijke oerblues.

Luister hier naar twee fragmenten:


John Cee Stannard & Blues Horizon – Stone Cold Sober

John Cee Stannard zingt en speelt blues, maar dan wel op zijn geheel eigen manier, met veel energie, en prettig energiek. Met zijn Blues Horizon vormt hij een trio, maar dat zou je niet zeggen als je ze hoort, want ze klinken als een volle band. Hier komen af en toe wel wat gasten meespelen op orgel, mandoline en fiddle, en dan begrijp je al dat je hier n geen reguliere doorsneeblues te horen krijgt. Stone Cold Sober is een heerlijk, licht verslavend album.

Luister hier naar twee fragmenten:


John McDonough – Dreams and Imagination

Austin, Texas, folkrock, Americana, singer/songwriter, dat zijn de eerste steekwoorden bij John McDonough. Ingetogen liedjes, goed gezongen, McDonough speelt gitaar en piano, ondersteund door een elektrische gitarist, cello, bas, keyboards en zangeres Ginger Leigh met een mooie tweede stem. Mooie verhalen, niet allemaal even sterk, maar al met al een prima album.

Luister hier naar twee fragmenten:


Jon Bryant – What takes you

Jon Bryant is een Canadese singer/songwriter en zijn vorm van Americana zit vaak tegen de bombastische rock aan, wat de arrangementen betreft. Ook in de samenzang is de kitsch nooit heel ver weg, al balanceert hij ook vaak net aan de goede kant. Muziek op de rand van de goede smaak, zullen we maar zeggen. Goede liedjes, maar soms net iets te mooi, te overgeproduceerd, te dramatisch. Voor mijn smaak althans.

Luister hier naar twee fragmenten:


The Cousin John Band – Broken Heart Tattoo

De Cousin John Band draait om zanger, liedjesschrijver en gitarist John Mobley, al mogen de andere leden van dit voortreffelijke Americana-rockbandje ook tekenen voor de leadzang op verschillende nummers. Lekker stevige en energieke Americana, vooral neigend naar pittige rock, maar ook met country-elementen, en soms klinkt het allemaal ook lekker jazzy. Een heerlijke band en een voortreffelijk, gevarieerd album.

Luister hier naar twee fragmenten: