Anton Mobin, prepared chamber, en Martina Verhoeven, piano. Samen namen ze twee stukken geïmproviseerde muziek op, het eerste, Cure, ruim drie kwartier lang, het tweede, Mound, bijna een half uur.

Eerst even over die “prepared chamber” van Mobin – dat kamertje blijkt een houten kistje te zijn waarin Mobin van alles verstopt heeft aan elektronica en andere wonderen, waarmee hij geluiden tevoorschijn kan toveren die variëren van fluisterzacht en melodieus hummen en zingen tot agressief grommen en brullen. Anton Mobin lijkt in eerste instantie degene die bepaalt wat er gebeurt in dit improvisatie-experiment, en Martina Verhoeven gaat het gevecht met de geprepareerde kamer van Mobin aan.

Maar al snel wordt het een subtiel samenspel dat het ene moment woest verloopt en even later als een kabbelend beekje kalmpjes tot rust lijkt te komen, al moet je als luisteraar constant alert blijven, want achterover leunen is er niet bij – dit is geen achtergrondmuziek. Zet de koptelefoon maar op en ga met aandacht luisteren. Dan zul je een aantal keren goed door elkaar geschud worden, maar je blijft goed wakker bij deze fenomenale improvisaties, die, zoals dat wel vaker bij geniale duo-improvisaties het geval is, steeds beter lijken te worden als je ze vaker beluistert.

Bereid je voor op onbekende geluiden, op een ongebruikelijke manier van pianospelen en op een fenomenaal muzikaal avontuur. Een subliem album en een absolute aanrader voor iedereen met open oren.

Luister hier naar een paar fragmenten: