Cassie Taylor is de dochter van bluesgigant Otis Taylor, en zij draaide al acht jaar als bassiste in de band van haar vader mee voor ze op haar vierentwintigste haar eerste soloalbum opnam. Casey Weston is een jonge meid van nog geen eenentwintig die meedeed aan The Voice, maar die haar tijd nam om met haar zelfgeschreven liedjes een fraai country en westerngetint debuutalbum op te nemen, en Casey Driscoll tenslotte is een jonge bluegrassfiddler die het in de jazzy western swing zoekt. Drie uiteenlopende types dus, die alleen een gelijkklinkende voornaam en hun jonge leeftijd gemeen lijken te hebben.

Casey Weston – Find the Moon

In het eerste seizoen van het Amerikaanse The Voice was ze een van de twee finalisten. Ze redde het net niet, maar bracht twee jaar na die finale Find the Moon uit, een album met twaalf liedjes die ze of helemaal zelf of samen met iemand anders heeft geschreven. Zingen kan ze ook, al moet je wel een beetje van die typischs countrymanier van zingen houden (denk aan Dolly Parton, maar soms ook wat aan Stevie Nicks). De arrangementen zijn goed, de liedjes zijn prima, de mix van country en pop ligt prettig in het gehoor. Niet slecht.

Cassie Taylor – Blue

Cassie is de dochter van bluesgrootheid Otis Taylor, maar ze laat op Blue meteen horen dat ze een duidelijk eigen karakter heeft, en haar eigen ideeën over hoe de blues zou kunnen klinken, en dat betekent: strak, fel, met goede arrangementen die alles mooi strak op spanning houden, maar waar ook subtiele details ingebakken zitten. Stevig, pittig, maar tegelijk zeer geraffineerd. Blues, rock, jazz en pop worden hier naadloos en scherp in elkaar gesneden. Cassie is zelf een meer dan uitstekende bassiste, en een goede multi-instrumentaliste, en ze zingt fantastisch. Dit is een bluesrock-groeiplaatje om U tegen te zeggen.

Casey Driscoll – Le Mer

Het titelnummer van dit album van fiddler Casey Driscoll is van de Franse chansonnier Charles Trenet, en het openingsnummer HCQ Strut is van Django Reinhardt – dan weet je meteen in welke hoek deze bluegrassfiddler het zoekt. Of eigenlijk weet je dan nog niks, want hij bouwt ook de Hongaarse dans nummer 5 van Brahms om tot een onvervalst stukje Western Swing, samen met zijn jonge hondenband, waarin onder meer Taylor Baker op mandoline en Brennen Ernst op gitaar te vinden zijn. Ook hier zit overigens overal een mooie scheut melancholie doorgeroerd, net als bij de beide dames hierboven.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.