Giovanni di Domenico bespeelt de Fender Rhodes, een bijna ouderwets te noemen orgel dat met zijn analoge klanken weer heel andere dingen kan dan een synthesizer. In het trio Cement Shoes speelt hij samen met drummer Balazs Pándi en bassist Gonçalo Almeida.

Di Domenico komt uit Italïë, maar groeide op in Kameroen, Libië en Algerije, en tegenwoordig woont hij in Brussel. Almeida komt uit Portugal, maar hij woont in Rotterdam, en Pándi komt uit Hongarije en speelt over de hele wereld. Kortom: leve de multiculturele samenleving!

Cement Shoes maakt jazzherrie, laten we daar maar meteen duidelijk in zijn. Hard, soms op het chaotische af, maar altijd spannend en avontuurlijk. De Fender Rhodes wordt volstrekt anders ingezet dan je zou verwachten, terwijl de bas soms vrij hoog speelt en op andere momenten donker en dreigend ligt te grommen. Rock is nooit ver weg, maar je wordt als luisteraar steeds weer andere paden op gestuurd.

Het mooie van een trio is dat je je nooit kunt verstoppen, en ook hier hoor je weer drie muzikanten die volledig aan elkaar gewaagd zijn. Soms gaat de drummer los en vrij zijn gang, maar als de andere twee de boel lijken te te laten ontsporen houdt de drummer alles weer mooi bij elkaar. Er wordt ontzettend goed naar elkaar geluisterd, en voor de luisteraar maakt dat de muziek extra spannend, want je zit steeds te luisteren hoe ze op elkaar reageren, en hoe dat samenspel tot een mooi einde wordt gebracht. Denderende herrie, maar wel gestructureerd en met subtiele aspecten. Mooi spannend plaatje.

Luister hier naar een paar fragmenten: