Dewa Budjana is een gitaarvirtuoos uit Indonesië die daar al een levende legende is met een bandgeschiedenis (hij speelde in een aantal toptienbands) en een aantal soloalbums op zijn naam. Er verschenen nu vrij snel achter elkaar drie albums achter elkaar op het New Yorkse label MoonJune van Leonardo Pavkovic, de man die de hele wereld afstruint op zoek naar intelligente jazzrock in de geest van de Britse band Soft Machine. Een man als Dewa Budjana lijkt daar ver van af te staan, maar dat is maar schijn, want de intelligente en fijnzinige manier van spelen en componeren van Budjana sluit naadloos aan, en hij zet zelfs een tandje bij en tilt het genre weer een niveau hoger, zou je kunnen zeggen.

Dawai in Paradise

Op Dawai in Paradise horen we Budjana als superieure gitarist al in topvorm, met een band van vooral Indonesische musici, en je kunt hier ook meteen horen dat hij niet alleen een fenomenaal en veelzijdig gitarist is, maar ook een geweldig componist en arrangeur, die het bovendien duidelijk plezierig vindt met een band te spelen – dit is geen einzelgänger die met protserig gitaarspel altijd in de spotlight wil staan – zijn gitaarspel staat altijd in dienst van de muziek. De invloed van Indonesië klinkt door, maar de muziek klinkt ook plaatsloos en tijdloos – grenzen bestaan niet bij Budjana.

Joged Kahyangan

Hier hoor je Budjana met acht eigen composities en een superband, met Larry Goldings op hammond orgel en piano, Bob Mintzer op saxen en klarinetten, Jimmy Johnson op bas en Peter Erskine op drums. Dan heb je het toch echt wel over een band van legendarische grootheden, die met hoorbaar plezier met deze jonge Indonesische gitaarvirtuoos staan te spelen. Het is dan ook een adembenemend mooi album geworden waarbij het gitaarspel van Budjana nog iets meer naar de achtergrond verdwijnt, maar dat komt het bandgeluid alleen maar ten goede. Een juweel van een album, waarbij je goed kunt horen dat Budjana de muziek van Indonesië wil combineren met de intelligente jazzrock van het westen, waarbij hij gitaristen als Allan Holdsworth, Terje Rypdal en John MacLaughlin als inspiratiebronnen noemt. Maar Budjana mag zich inmiddels zelf al gerust een meester noemen, wat mij betreft. En niet alleen als gitarist, maar ook als componist en arrangeur.

Surya Namaskar

Voor het volgende album, Surya Namaskar, heeft Budjana weer een paar topmuzikanten gevraagd mee te werken, met name basgitarist Jimmy Johnson (hij speelde onder meer bij Allan Holdsworth, John McLaughlin en James Taylor) en drummer Vinny Colaiuta (Herbie Hancock, Jeff Beck). Het levert een wat scherper album op waarin de gitaar weer een wat prominentere rol speelt en waar je goed kunt horen hoe goed Budjana als gitarist is – hij maakt steeds verrassende sprongen en wisselingen, houdt iedereen scherp, en is ondertussen nog steeds een fenomenale bandspeler. Gasten zijn Gary Husband op synthesizer en Michael Landau met een bluesy gitaarsolo. Maar dit is vooral: Dewa Budjana volledig op stoom, scherp en spannend, die ondertussen met magnifieke composities en schitterende gelaagde arrangementen de jazzrock weer een stapje verder brengt, ook doordat hij Indonesië en de jazzrock van het westen zo mooi bij elkaar brengt. Hou deze man in de gaten, en blijf hem goed volgen!

• Dewa Budjana – Dawai in Paradise – MoonJune Records MJR051
• Dewa Budjana – Joged Kahyangan – MoonJune Records MJR059
• Dewa Budjana – Surya Namaskar – MoonJune Records MJR063

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.