Goran Kajfeš is een Zweedse trompettist en gitarist die met zijn Subtropic Arkestra nu al drie albums lang covers maakt van onbekendere pareltjes die de inspiratiebron vormden voor de Kroatisch.Zweedse Kajfeš en zijn band. Op dit derde en laatste deel van The Reason Why worden zeven van die juweeltjes uit elkaar gehaald en weer zorgvuldig in elkaar gezet, maar dan wel op het scherpst van de snede, want soms herken je het origineel maar nauwelijks meer. Maar in alle gevallen is dat zonder meer een verbetering te noemen, al is er soms een totaal andere route ingeslagen.

Het album begint in Ethiopië, met een nummer uit 1977 van Hailu Mergia and the Walias, Ibakish Tarekigne, en meteen weet je al niet wat je hoort – de blazers nemen het al snel over en die geven de swing van het nummer body. Ethiopië is nog wel terug te horen, maar Zweden is er duidelijk bij gekomen. Trance Dance van Bolon Bata combineert jazz met Afrikaanse ritmes, en ook hier zijn de arrangementen van deze band avontuurlijk en spannend. Dan volgt een nummer van de Franse elektronicapionier Bernard Fevre, Le Monde Avait 5 Ans, dat hier totaal van zijn synthesizers-zweverigheid wordt ontdaan. Dat geldt ook voor I’m on my way/Patch of Blue, een vocaal nummer van US69, dat hier een instrumental wordt en wel tien keer zo scherp en honderd keer zo goed. De blazers gaan hier even helemaal los.

Ne Rien Voir, Dire, Entendre van het Orchestre Poly-Rythmo de Cotonau uit Benin werd ook voor een deel gezongen, en wordt hier ook geheel instrumentaal, maar ook dit nummer wordt er alleen maar beter en vooral ook spannender van. Panda Bear’s You Can Count On Me werd ook gezongen, begeleid door handgeklap en omgevingsgeluiden, terwijl het Arkestra koos voor een lome, bijna zwoele blazersversie waarin het nummer veel meer tot zijn recht komt. Caribou is een Canadees psychedelisch popduo, en hun Sandy wordt hier behoorlijk wat spannender dan in de oorspronkelijke versie.

The Reason Why Vol 3 was, moet ik bekennen, mijn eerste kennismaking met Goran Kajfeš Subtropic Arkestra, maar ik vind dit een inspirerend meesterwerkje waar ik bijzonder blij van word, en ik ga absoluut achter de eerste twee delen aan, want dit smaakt vooral naar meer.

Luister hier naar een paar fragmenten: