In Rotterdam heb je WORM, dat zichzelf het Instituut voor Avantgardistische Recreatie noemt, wat een briljante vondst is, want het haalt het bloedserieuze van de avantgarde af en maakt de frontlinie van de avontuurlijke muziek meteen wat toegankelijker. Fluitist Mark Alban Lotz en bassist Meinrad Kneer passen perfect binnen dat instituut, wat mij betreft, want zij verkennen de grenzen van de jazz en de avantgarde op een vrolijke en inspirerende manier, en daar mag ook regelmatig bij gelachen worden.

Mark Alban Lotz is een fluitspeler, die alle fluiten bespeelt, van de allerkleinste piccolo tot een enorme zelfgebouwde basfluit van pvc-buizen, en hij verkent daarbij alle mogelijkheden van die fluiten – elk denkbaar geluid dat zo’n instrument maar kan voortbrengen weet hij er wel uit te krijgen, en hij gebruikt het instrument zowel als melodieus muziekinstrument en als ritme-instrument. Bassist Meinrad Kneer is al net zo’n verbijsterende grensverlegger, want ook bij hem zit je soms met stomme verbazing te kijken en te luisteren naar wat hij met de bas voor elkaar weet te krijgen. Als die twee samen gaan improviseren zit je als luisteraar continu op het puntje van je stoel, want ze weten het steeds krankzinnig verrassend en spannend te houden.

De cd U-ex(perimental) is het gevolg van een serie van zo’n 120 concerten die Kneer en Lotz in Utrecht organiseerden in het Centraal Museum, waarbij steeds andere gasten werden uitgenodigd. Ze besloten toch eens wat vast te leggen, en gingen in een kleine kelderstudio in Amsterdam opnames maken. Dat betekende helaas dat pianisten en drummers als gasten afvielen, maar er spelen hier toch aardig wat andere muzikale gasten mee, waardoor het niet alleen Kneer en Lotz zijn die je hoort, hoewel zij de basis vormen, maar ook bijvoorbeeld violist Maraatsj ten Hoorn, violaspeler Mary Oliver, saxofonist Yedo Gibson, gitaristen Alfredo Genovesi en Guillaume Heurtebize, lapsteelgitaarspeler Joost Buis en veel meer. Je krijgt de indruk dat Nederland zowat uit zijn voegen barst van het improvisatietalent als je dit allemaal hoort, want er zit werkelijk geen zwak moment tussen.

En wat volgens mij tamelijk uniek en typisch Nederlands lijkt te zijn is toch die opmerkelijke combinatie van avontuurlijke avantgarde en humor. Heerlijk! Een absolute aanrader!

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.