De Amerikaanse drummer Tony Bianco woont al sinds de helft van de jaren negentig in Europa, waar hij oner meer met Elton Dean en Evan Parker speelde. Eind 2010 verpleegde hij zijn doodzieke vrouw dag en nacht, zeven dagen per week, toen zijn goede vriend, de Belgische gitarist Michel Delville, hem overtuigde dat hij daar even uit moest. Ze gingen ter afleiding naar Luik om wat muziek op te nemen, samen met saxofonist Jordi Grognard. Dat was het begin van het Machine Mass Trio.

Ze wilden eerst als duo opnamen maken, maar een extra muzikant bleek uitstekend te werken, dus voor hun tweede album werd saxofonist en fluitist Dave Liebman uitgenodigd. Liebman speelde al met Miles Davis, John McLaughlin en Elvin Jones – een virtuoze veteraan dus, die moeiteloos bij de twee vrienden, die elkaar naadloos aanvoelen, in kon schuiven. Improvisatie en strakke, complexe ritmische composities worden soepel en vloeiend gespeeld, de spanningsboog is steeds perfect op spanning, en je gelooft bijna niet dat het hele album in één middag zonder overdubs is opgenomen.

Van de negen composities zijn er acht van de bandleden zelf, individueel of in combinatie, en eentje van Joe Zawinul, In a Silent Way, uit zijn vroege periode (de Miles Davis-tijd, nog vóór Weather Report). Intelligente Belgisch-Amerikaanse, pittige jazzrock die niet goed in een hokje te plaatsen is, want je zou het net zo goed avantgardistische progessieve rock kunnen noemen. Spannende muziek, dat zeker.

• Machine Mass, feat Dave Liebman – Inti – MoonJune Records MJR060

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.