Doug MacLeod is een Amerikaanse singer/songwriter die veel minder bekend is dan hij zou moeten zijn, en waarschijnlijk komt dat doordat hij de blues als idioom genomen heeft om zijn liedjes in te presenteren. Het wordt bij hem overigens altijd knusblues, waarbij altijd veel gelachen kan worden, zeker bij de live optredens. Op vrijdag 17 mei stond MacLeod weer eens in een uitverkochte Amer in Amen, waar hij met overtuiging kon laten zien dat hij niet alleen een geweldige liedjesschrijver is, maar ook een geweldige verteller, waarbij hij bijna een stand-up comedian is.

Bovendien is zijn improvisatievermogen werkelijk fenomenaal, wat hij in de Amer op een verbluffende manier demonstreerde. Traditie in de Amer is dat er twee pauzes zijn, waarbij je in de tweede pauze de fameuze gehaktballen van de Amer kunt nuttigen. Macleod maakte daarom een aantal keren grappen over die “meatballs” en vroeg zich al af of iemand hier ooit het fameuze crisislied “One Meat Ball” had gezongen. Na afloop van de derde set werd hij, ook weer volgens de Amertradities, bedankt door een van de mensen uit het publiek, die hem vroeg de volgende keer een Meatballblues te komen zingen. MacCloud vraagt of er nog tijd is voor een toegift en begint te zingen: “I’m sitting here in the Amer, and the lady in black asked me to sing a song about the famous meatballs here…” En zo ontstond ter plekke een fraaie, voortreffelijke Meatball Blues. Het publiek vond het een machtig mooi kadootje.

Doug MacLeod live is altijd een klein feestje, want hij vertelt altijd over elk lied wat bijzonderheden, wat soms complete hilarische anecdotes oplevert, soms aangrijpende verhalen, maar altijd verhalen waardoor je nog beter naar die liedjes gaat zitten luisteren. Die verhalen mis je als je zijn nieuwe album koopt, maar je kunt hier wel constateren dat MacLeod een meer dan uitstekende singer/songwriter is, die zich boos kan maken over mensen die zich bevoorrecht achten en misbruik maken van een gehandicaptenparkeerkaart, maar die ook een hilarisch liedje schrijft over een misdadige schoonfamilie – My Inlaws Are Outlaws – of die prachtige liefdesliedjes kan schrijven naast een liedje over een depressie. Toch zijn de blues bij MacLeod nooit blues waar je down van wordt, want “you gotta laugh to keep from crying”, zoals MacLeod zelf zegt. Melancholie met een glimlach. Daarnaast is hij ook nog eens een fenomenaal gitarist.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.