Nat King Cole was voor mij altijd een beetje een crooner in de hoek van Frank Sinatra en consorten, muziek voor overbeschaafde jazz-liefhebbers en voor de muzikale fruitmand van Willem Duys. Zijn grote hits, zoals die in het doosje Incomparable! vooral op de eerste cd met de titel The Voice te vinden zijn zitten voor het grootste deel in die hoek. Luister maar eens naar Mona Lisa, met het orkest van Nelson Riddle opgenomen:

Maar dan zijn er nog twee cd’s, met nog een keer ruim twee uur muziek, en die vond ik buitengewoon verrassend, moet ik bekennen, want op het album met de titel The Trio hoor je een Nat King Cole die veel vrijer zijn eigen gang ging, en die veel losser swingde, en daar wordt hij meteen een behoorlijk stuk leuker van. Luister maar:

En op de derde cd ligt het accent op het pianospel van Cole, en ook dat was voor mij een openbaring, want daar heb ik echt met open mond naar zitten luisteren – een heel uur lang hoor je hier een fenomenale pianist aan het werk die al dat zoete zangwerk en dat slijmerige gecroon volledig doet vergeten. Luister naat Nat King Cole de pianist:

En dan volgt hier meteen de laatste bekentenis – als je dan die twee laatste cd’s beluisterd hebt en je hebt de lossere Nat King Cole leren kennen, zet dan ook The Voice nog een keer op, dan hoor je ook pas goed hoe goed zijn frasering en timing waren, ook als hij voor een groot orkest stond te zingen.

Een verrassend doosje, waardoor ik Nat King Cole eindelijk heb leren kennen. Een aanrader.

• Nat King Cole – Incomparable! – Coffret Exceptionnet 3 cd’s: The Voice, The Trio, The Piano – Cristal Records – distr Xango
• Bestel het boxje hier bij een bekende webwinkel: Incomparable!