Noam Vazana zou je een jazzpianist kunnen noemen, maar dan zou je haar ernstig tekort doen, want ze speelt op Love Migration, haar tweede album, ook trombone, en ze zingt bovendien. Ze schreef daarnaast zelf alle nummers en tekende, samen met drummer Bartho Staalman, ook nog eens voor de arrangementen. Doorsnee jazz is dit ook niet bepaald, met een band die bestaat uit een gitarist (Susana Raya), een cellist (Nitzan Lastar) en daarnaast de wel wat gebruikelijker bassist (Felix Hildenbrand) en drummer (de al genoemde Bartho Staalman).

Het is moeilijk de muziek te benoemen – het heeft de swing van jazz, maar je kunt ook horen dat ze klassiek geschoold is op de piano, en de intelligente pop van Joni Mitchell is duidelijk ook van invloed geweest. Daar komen ook vleugjes wereldmuziek bij die haar muziek op een unieke, vrij onbenoembare manier kruiden. De composities zitten goed in elkaar, met mooie, verrassende wendingen en fraaie subtiele arrangementen. Love Migration is wel weer een echt groeiplaatje – zo’n album dat je vaker moet horen om het optimaal te kunnen waarderen. Mooi.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.