We zagen L’Occidentale de Fanfare voor het eerst tijdens het Baraná Wereld Jazz Festival 2014, waar ze met de legendarische Franse gitarist en bandleider Claude Barthélemy de gelegenheidsformatie Le Pont du Scorff vormden. Dat zinderende optreden was voldoende aanleiding om na afloop meteen hun album Version Originale mee te nemen, want dit blaasorkest schuwt duidelijk het avontuur niet, en met hun opmerkelijke bezetting, waarin onder meer ook plaats is voor de cornamuse (de Franse doedelzak), en de bombarde (een oud dubbelrietinstrument) terwijl ze toch klinken als een rockende, jazzy band van deze tijd, maakten ze meer dan nieuwsgierig.

Version Originale laat onder meer horen dat hun bandleider, Fred Pouget, die ook de klarinetten bespeelt, prachtige arrangementen maakt en, net als accordeonist Gwen Goulène, schitterende composities schrijft. Gevarieerd, swingend, soms rockend, soms lyrisch, soms melancholiek, vaak met humor, en altijd energiek.
Er is ruimte voor iedereen om te schitteren, maar het is vooral het bandgeluid dat de meeste indruk maakt. Geen egotripperij, maar groepswerk, waarbij iedereen naar elkaar luistert, en duidelijk intensief met elkaar speelt. Ze zijn overduidelijk samen op avontuur, en op een manier die het voor de luisteraar zeer aangenaam maakt om mee te gaan op muzikale ontdekkingsreis.

L’Occidentale de Fanfare is overigens één van de projecten van het collectief Le Maxiphone – als je op hun website kijkt kun je nog veel meer muzikaal avontuur ontdekken.

Drie willekeurige fragmenten – uit openingsnummer Version Originale (trad – arrangement van Fred Pouget en Paul Bouffet), een nummer halverwege het album van Fred Pouget – A la campagne en het slotnummer La traversée du Styx, ook van Pouget, en tenslotte staat er helemaal aan het eind nog een komisch toetje van een halve minuut, dat ik je ook niet wou onthouden.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.