Terry Waldo is een pianist die ragtime speelt, maar die volgens mij ook ragtime denkt en ragtime ademt. Ik heb op een geheimzinnige manier een cd van hem binnengekregen waarvan ik de afkomst niet kan achterhalen, en waarvan ik de nummers op de vier albums die op zijn eigen website staan niet terug kan vinden. Het is een intrigerend allegaartje van ragtime-klassiekers tot zelfgeschreven nummers met tussendoor wat klassieke composities, zoals het pelgrimkoor uit de opera Tannhauser van Wagner, Mozart’s Turkse Rondo en zelfs de Star Spangled Banner.

Waldo’s aanpak is in al die gevallen identiek – hij begint met de compositie keurig “volgens het boekje” te spelen, en gaat vervolgens los, en maakt er een ragtime-nummer van. En op de een of andere manier word ik daar elke keer opnieuw ontzettend vrolijk van.  Luister maar eens naar de paar fragmenten die ik hier laat horen. Alsof de nummers voorgoed onherstelbaar verbeterd zijn.

Luister hier naar de fragmenten: