Componist en saxofonist Pierre Vaiana had zich een paar jaar teruggetrokken op Sicilië voor introspectie en om te reflecteren op de essentiële waarden van het leven. Nu is hij terug in België met een aantal fraaie composities, die hij hier met een sublieme band tot leven brengt. Melodieuze, melancholieke stukken waarin je de zon van Sicilië terug kunt horen.

Serene muziek ook, harmonieus en warm. De sopraansaxofoon van Vaiana zingt prachtig, en de cello van Lode Vercampt is daarbij zijn grote vriend. De contrabas van Boris Schmidt helpt dan ook nog de melancholie wat te versterken, terwijl gitarist Artan Buleshka en drummer Lionel Beuvens de zaak juist steeds lekker op scherp weten te zetten. Het is lastig om je door middel van een paar fragmenten een goed beeld van het totale album te geven, maar luister eerst maar eens goed naar het begin van openingsnummer Bianca Muntagna, dan zit jer er al meteen in. Van Waterschei laat ik je twee fragmenten horen – het prachtige zachte begin en een lekker fel stuk verderop in de compositie. En een fragment uit het titelnummer Amuri & Spiranza natuurlijk. Dan krijg je toch een beetje een idee. Luister dan twee of drie keer naar die fragmenten, dan hoor je dat je elke keer meer details hoort. Zo gaat het het hele album door – een subliem groeiplaatje dus.

Luister hier naar een paar fragmenten: