Dino Saluzzi is een Argentijnse bandoneonspeler die uitmunt in raffinement en subtiliteit, en die niet vast te pinnen is op één genre. Je kunt de tango af en toe door zijn muziek heen horen schemeren, maar je kunt het net zo goed etherische jazz noemen wat hij maakt, of wereldfusie-avantgarde. Waar het altijd weer om draait is de buitengewoon intense muziek die de man maakt, waarbij je als luisteraar altijd weer met ingehouden adem zit te luisteren.

Dat geldt ook weer voor het album dat hij opnam met zijn Dino Saluzzi Group, met een aantal familieleden in een glansrol – zoon José Maria Saluzzi op klassieke en requinto gitaren, broer Félix “Cuchara” Saluzzi op tenorsaxofoon en klarinet en neef Matias Saluzzi op elektrische en staande bas. Je kunt horen dat hij met deze drie mannen al een heel leven van intensief samen musiceren achter de rug heeft, want het past allemaal perfect, en het groepsgeluid is in dit geval dan ook vele malen belangrijker dan alleen maar het geluid van de meester op de bandoneon. Nicolás “Colacho” Brizuela op klassieke gittaar en drummer/percussionist Quintino Cinalli zijn de andere leden van deze supergroep, die op een ongewoon ingetogen manier samen zuidamerikaanse jazz produceert die volstrekt uniek is.

Melancholieke, ingetogen muziek die spannend is van de eerste tot en met de allerlaatste seconde. Je zit als aandachtige luisteraar werkelijk op het puntje van je stoel, want iedereen zit hier ontspannen, maar volledig op scherp te spelen, terwijl voor iedereen het samenspelen het allerbelangrijkste lijkt. Je hoort Argentinië op zijn introvertst, en wat mij betreft op zijn allermooist. Adembenemend mooie muziek, die mooier en mooier wordt.

• Dino Saluzzi Group – El Valle de la Infancia – ECM Records – ECM 2370

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.