Spinifex staat op haar nieuwste album Hipsters Gone Ballistic garant voor een ongekende adrenalinekick – ze gaan meteen lekker fel van start met knetterende energie, onverwachte wendingen, loeistrakke arrangementen en daarbinnen merkwaardig vrije improvisaties die de zaak continu buitengewoon strak op spanning houden. Die improvisaties lopen nooit uit de klauwen, daarvoor is Spinifex een te hechte band, en je hoort ook dat de bandleden juist dat ensemblespel, dat lekkere samenspelen, heerlijk vinden.

Op momenten lijkt de zaak heel even krakend en piepend een ogenblik tot stilstand te komen, maar dat blijkt steeds gezichtsbedrog, en alleen bedoeld om de luisteraar héél even de kans te geven een héél klein beetje op adem te komen, daarna gaat het in razend tempo weer door, en zit je weer met open bek te luisteren hoe de zaak weer net niet uit de rails vliegt. Fantastisch!

De ritmes zijn onnavolgbaar, maar het klopt allemaal altijd perfect, hoe het soms ook lijkt te rammelen. En hoewel de band vaak oerhollands en bijna Breukeriaans klinkt (de energie, de humor), hoor je ook dat ze voor die ritmes ook goed naar Arabische en Oosterse muziek hebben geluisterd. Jazzrock kunnen we dit niet meer noemen, of avantgarde, want daarvoor hebben ze teveel trash en metal erdoorheen geroerd. Nee, Spinifex is alleen te vergelijken met Spinifex, vrees ik, een unieke brok muzikale energie waar je enorm van opknapt!

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.